White Noise

Zelfliefde of zelfhaat, onze identiteit is een kwetsbaar gegeven. Vooral als we leven in een klimaat van segregatie en polarisatie. Het duet White Noise is een cross-over tussen dans en spoken word, waarin zowel het “zwarte” lichaam als de “zwarte” stem centraal staan. Christian Guerematchi en Guillermo Blinker (OTION) gaan een dialoog aan en onderzoeken hoe dominante normen en waarden van een cultuur het eigen geluid van een individu beïnvloeden.

Sorry, But I Feel Slightly Disidentified…

De dansvoorstelling biedt een stroboscopische reeks van verschillende fysieke en uitvoerende mogelijkheden van zijn. Door overmatig en herhaald gebruik van beelden (verzameld op internet, in de beeldende kunst, via de media en andere bronnen) onderzoekt de choreografie bewust stereotypen van gender, exotisme, erotiek en mainstream representaties. Herkend door een breed publiek, nodigen deze fragmenten de toeschouwer uit om veel voorkomende, geaccepteerde interpretaties en vertellingen opnieuw te bekijken.

In dit proces probeert de speelster al deze sociale mogelijkheden van één culturele referentie naar de ander te belichamen. De capaciteit van de speelster om in zo’n korte tijd zoveel figuren te representeren veroorzaakt een kortsluiting in onze cognitieve en inconsequente patronen van filters en classificaties.